Saçma, gerçek dışı ve çok sıkıcı. Yorulmuştum. Hep aynı odanın içinde yürüyüp duruyordum, volta atmak, belki başka birşey. Bir avluda olma duygusu. Soğukluk da ne ki? Dışarda çamaşırlar var, toplanıp ütülemek gerek. Yok, ütülemesem de şöyle düzgünce katlamayı başarsam yeter. Yarın sabah erken kalkmalıyım. Sonra işe gitmeliyim. Sonra derse. Eve gelip yemek yapmalıyım, bir ara da bulaşık makinesini çalıştırmalıyım. Daha okunacak kitaplar var. Sevdiklerim, mecburi tuttuklarım. Hala yorgunum. İyi bir dinlenme sayılmazdı. Oysa uzandım ve saatlerce hiçbirşey yapmadım. Kızım alt kattaki komşunun çocuklarıyla bir didişme halinde televizyon seyretti. Kah kahkahalarla gülerek yada zırıl zırıl ağlayarak. Hep birlikte ve bireysel. Ben aldırmadım. Uzandım ve hareket etmeden tavana baktım. Yinede iyi bir dinlenme sayılmazdı. Belki de dinlenmek için gitmeliydim. Başka bir mekana. Uzundur gitmediğim bir arkadaşıma mesela? Ya da keşfedecek yerlerden birine. Durup bir cami avlusunda oturabilirdim. Martın soğuk güneşi bütün öğleden sonra yüzünü gösterirken gözlerimi kapatıp hissetmeyi deneyebilirdim. Yapmadım. Yorgundum, ama dinlenemedim.