Her şeyin böyle alt üstü olduğu bir zamanda olmadığın için şanslısın telve. Bunu bilemeyecek olsan da. Evde 30'uncu gün. Ara sıra market alışverişi yapmak dışında çıkmadım. Yolu izliyorum genelde, şu ilerideki arazide düzensiz, tuhaf birkaç binanın önünden kıvrılıp dolanan stabilize yolu. Hava açık yada bazen yağmurlu oluyor, metro inşaatı devam ediyor, sesler, okulun sessizliği. Oysa bazı akşamüstlerinde güzel sanatlar lisesinden piyano sesleri gelirdi, insanın balkonda oturup sessizce müziğe kendini bırakabileceği. Şimdilerde tedirgin araç sesleri, hızlıca yürüyen bir kaç insanın adımları, boşlukta ve kapalı alanda yalnızlık duygusu. Yapayalnız ölebilme ihtimali. Gerçi bu senin yaşadığın bir durumdu. Herkeste ağır bir konsantrasyon eksikliği hali. Devasa bir tatile girmişlikten çok, devasa bir bilinemezliğe itilmişlik. Yok canım, bu bir süreç işte, gelip geçecek, daha uzun sürse bile geride kalacak. Televizyondan, sosyal medyadan, takip ettiğin takip etmediğin ne varsa diğer insanlardan haber almaya dair, maruz kaldığın boş bilgi akışı.