28 Şubat 2015 Cumartesi

İşte her cumartesi akşamı olduğu gibi yine odanın kapısında durmuş, "ders çalış, yoksa öleceksin, sürüm sürüm sürüneceksin, tek ayağından tavana asar seni hayat" içerikli konuşmanın bir yerinde kendimi kaptırmış kızıma çemkirirken şöyle klasik bir cümle ile konuyu bağladığımı sandım.
"Artık sorumluluklarını almalısın!"

Kızım sakince başını kaldırdı, ve insanı çileden çıkaran soğuk kanlı bakışıyla yüzüme baktı.
"Önce sorumluluklarımı bırakman gerekiyor ki alayım."


27 Şubat 2015 Cuma

Şafak 1248 gün.

Günler hızla geçmekteyken, hava son cemrenin toprağa düşmesiyle  ağır sakin usulca ısınırken, çarpan Kleist cümlesi " Ruhum öyle yaralı ki, neredeyse burnumu pencereden dışarı çıkardığımda doğan gün ışığı canımı acıtıyor".
Bırakıp gittiği halde, terkedilme sendromu yaşamak  (Kentle Kadın ilişkisi).

13 Şubat 2015 Cuma

Şafak 1296 gün.

Bazen çok yorgun oluyorum. Gözlerimi kapatıp kanepeye uzanıp, günü, haftayı nerede olduğumu, kim olduğumu unutmayı istiyorum. Asosyalliğimin zirvesinde, kimseyi görmeye tahammül edemeyecek halde zamanı tüketmek istiyorum. Görüşmem gereken insanlar bana azap veriyor, sosyal zorunluluklarım olması başa çıkılamayacak bir durum gibi geliyor.