Şafak 1346 gün.

Buraya yazmayalı uzun zaman olmuş yine. Komşu şehre, ana ocağına gitmek, geri dönüp yılsonu iş koşturmacasında kısa bir süre kaybolmak dışında pek birşey yapmadan geçen günler. Köydeki eve gelen yaşlı misafirin yüzüme bakıp "doğduğun kente döndün ha" deyişi sessiz mavi gözlerini uzaklara çevirerek. "Ben oraya 96'dan beri gitmedim" . Gitmediği kentin  kaybettiği kocasının anılarıyla dolu oluşu. Annem de  böyle söylemişti. O ağır yas dolu günleri başkente taşındığımızda geride bıraktım. Bu şehirde babamın ardından varoluş mücadelesine daldığı günler. Ne kadar küçükmüşüm ve ne kadar uzakmışım annemin yaşadıklarından. Kendi varoluş mücadelemi verirken kentte şimdilerde anlıyorum. Hayır. Sadece hissediyorum.