Sonra bir mucize olur. Oysa artık hiç mucize olmayacak sanırsın yaşamında. Güneşli bir günde yeniden karşılaşmayacaksın. Olur, olanı sessiz bir mutlulukla kabul edersin. Kendi payına düşen ağrıları yaşamış, geride bırakmış olarak, üzerinde durduğun eşiğin yaşamını bıçak gibi ikiye ayıracağını bilerek. Belki de kaderini kabul etmenin böyle  hissetmek olduğunu fark ederek.