Herşeye rağmen bir günü daha hasarsız atlatmış sayılırsın. Dizlerin yorgunluktan biraz halsiz hissetse de, hadi canım, oturup sigaranı yaktığında kendini bu akşam yemeğini ve kızının günlük okul problemlerini bir şekilde çözdüğün için biraz (ama sadece biraz) iyi hissediyorsun. Yinede daha iyi günlerin olmuştu. Omurganın etine saplı duran onlarca bıçak gibi sırtını sızlatmaması için taktığın o aptal manyetik silindirli korsen bile daha az işe yarıyor sanki. Omurgan zamanında spor yapmadığın ve yeteri kadar güçlü olmadığın için seni cezalandırıyor aslında. Omurganla kişiliğin uzun zaman savaş vermişti ve onu ehilleştirebildiğini sanmıştın. Kimi? Omurgan senden bağımsızdır. Ehilleştirilemez. Beden muhtelif ağrılar ve sızılarla karşı koyar her daim. Bedenin hayat koşullarına, alışkanlıklarına, kişliğine karşı koyuyor. Oysa hayatında hiç spor yapmamış olmak ve günde iki paket sigara içmek senin kendi tanımlamana uygun. Öyleyse problem ne? Biraz dinlenmelisin. Yada hayır. Aslında tam tersine. Biraz çalışmalısın. Birşeyler yapmalısın. Hayır, bu da değil. Biraz daha çalışmalısın. Nereye kadar? Ne için? Belkide "kendin" tanımlaman sorunludur. Bu, insanın yaparken mutlu olduğunu sandığı şeylerden fazlasıdır belkide.