İşte yine gereksiz telaşelerle dolu bir pazar daha. Fırsatını bulduğum yirmi dakika, birşeyler yazmak, kahve içmek, durmak, ve yağmurun ne zaman yağacağını düşünmek için. Muhabbet kuşu, başını 180 derece çevirip kanatları arasına gömüyor ve şarkısını söylüyor. Sandalyenin üstünden. Gözlerimi camın dışındaki tepeye çeviriyorum, gri binalar, devasa bir vinç, büyük beton blokları yerleştirmek üzere uzun bir süredir kurulu. Geceleri üç büyük ışıkla inşaatı aydınlatıyor. İnşaat yükseliyor, sürekli daha yükseğe. Bitmeyen inşaat. Hepimizi eksik bırakan yağmur. Bir gün başka bir şehre taşınırsam, pazar günü hiçbirşey yapmama günü ilan edeceğim.