Hava yine de soğuk olacak biliyorum. Ben dışarı çıkacağım, yokuşun aşağılarından bir yerlerden caddeye döneceğim. Cadde kıvrılıp gidecek yukarılara doğru. Otoparkın iki köpeği, hırsla öfkeyle havlayacak peşim sıra. Umrumda değil diyeceğim onlara bakıp, hem de kokrmadan. O zaman sakinleşecekler, biliyorum, umrumda olmazlarsa korkutmaya çalışmazlar değil mi. Hadi, kendi yaşam alanınıza dönün, bir iki aracın ancak park ettiği geniş beton düzlüğe. Bazen bir kedi düşerse yolunu şaşırıp, acımasızca oynayabilirsiniz vahşi oyununuzu. Avlanmak, uyumak, yemek için o beton düzlüğe mahkumsunuz, yapabileceğiniz bir tek otoparkın yanında ki kaldırımdan geçen dişinize uygun bulduklarınıza havlamak sadece. Ötesini yapabildiğinizi de hiç görmedim zaten. Bir silahım olsaydı kesinlikle önünüzden geçerdim gecenin geç saatlerinde ve o zaman yaşam alanınızın otoparkın tel örgüyle çevrili sınırlarını aştığını sandığınızdan önüme atlardınız, caddenin başına kadar takip etmek için,ve ben sizi vururdum. Evet. Uygun değil mi naif kişiliğime bir canlıyı öldürmek? Yanıldığınızı anladığınız da çok geç olurdu. Hayat yanılgılardan ve geç kalmışlıklardan ibaret zaten.