teyzem hasta yatağında kendinden geçmiş, ağrılı uykularındayken sadece bir an, köşede duran yastığı zayıf, kemikten ibaret yüzüne bastırmak geldi içimden. Sadece kısa bir an, daha fazla acı çekmesine dayanamadığım için. Kolundaki serumu, ciğerine saplı duran direni biran önce çıkarmamız ve daha önce ölmesini sağlamamız için yalvarmasını duymamak için bir daha.Uyuduğunu düşünerek ayakta durmuş yüzünü izliyordum. Kül renginde soluk teni, çukurlarında kaybolmuş gözleri, beyaz kaşları ile tanıdığım bildiğim yüzün kötü, acımasız bir kopyası gibiydi.İnlediğinde başında toplandı yeniden herkes. Hala ayakta duruyordum, başına yakın. Yüzünü bana doğru biraz çevirdi, göz kapaklarını aralayıp cansız gri gözleri ile gözlerime baktı. "bitir semiha" dedi sadece. "nasıl bitireyim teyzem.." diye mırıldandım, elimden ne gelir ki, "bitir.." diye tekrarladı.