İşte şimdi ve burada yazabilmek.
Nihayetinde bir yerlerde yanlış bir şeyler olduğunun ikimizde farkındaydık. Sensin
lan tavuk, lavuk dedim ve ilişkiyi
bitirdim. Hayatın yanlışlarla geçmiş. Benim hayalimle konuşmak yerine benimle
konuşsaydın farklı noktalarda olurduk. İnsan yalnızlıktan duvarlarla konuşur semiaa,
buzdolabı ile konuşur, tabii şimdilik yalnız
olmadığından bilmiyorsun, ama sende yalnız kalacaksın.
Yalnız kalacaksın.
Ve korku ile acı ile arasında
yaşadıklarının değil de yaşamadıklarının esiri oluyor insan telve. Mesela ben.
Neden yıllardır yazıyorum telve diye. Olmadığın için tabii ki. Hayali arkadaşım
moduna girdiğin için. Akıl sağlığımın kenar köşelerine doğru ilerlemekte
olduğun için. Yazara gönderdiğim metinden blogu okumuş, işine yarayacak kısmı güzelce
kitabına koymuş, tabii ki olmamış, sırıtmış orda, bağlamından koparttığından yazının hissettirdiği
şeyi hissettirememiş, sana da gülücük yapmış yollamış. Bu mudur hayat.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder